Yabancı

Her zaman biz ve bizden olmayanlar olarak bir ayrım yaparız hayatımızda. Bir grubun içerisinde ait, mutlu ve diğer gruba karşı yabancıyızdır. Bu grup, ister basit bir örnekle ailemiz, isterse de daha geniş bir perspektiften aynı toprak parçasında yaşayan bir düzine insan olsun sonuç hep aynı olur. Birilerinin karşı tarafındayızdır. Belirlediğimiz, içinde bulunduğumuz veya bulunmak zorunda hissettiğimiz bu sözde birlik, bizlerin gözlerine mim çekiyor farkında değiliz. Aidiyet duygusu bizleri rahatlatırken aynı zamanda önümüzdeki en büyük engel oluyor. “Bizden olmayanlara” karşı takındığımız bu ihtiyatlı tavır zamanla bir savaşa dönüşüyor. Ben olma, benliğini ispat etme, kendi varlığını koruma savaşına…

Bu savaş öyle bir savaş ki kaynağı nefret, silahı öfke ve hedefi “ yabancı.”

Memleketi yabancı, insanı yabancı, düşüncesi, dili, dini, etnik kimliği, yeri, yurdu yabancı ve düşman.

Kendimizi var ederken ve düşmanlarımızı alt etmeye çalışırken küçücük bir çocuğun canını yaktığımızın, birini öldürdüğümüzün, birilerine korku saçtığımızın ve bazılarını özgürce yaşamaktan çekinir hale getirdiğimizin farkında mıyız? Bunu birlikte yaptığımızın farkında mıyız?